Nee het was geen historisch schouwspel en nee de tegenstander schreeuwde geen moord en brand. Nee het was ook geen gemakkelijke overwinning en nee we speelden niet heel goed.
Nee we konden vandaag niet beter en nee de tegenstander volgens mij ook niet.
Ja we hebben wel gewonnen en ja uiteindelijk ook verdient.
Ja de reden is simpel wij scoorden 3x en zij niet 1.
Ja zij kregen ook goede kansen en ja zij verdienden meer. Tja, ze kwamen Erik tegen en dat meer dan 1 keer.
Nee dit word geen rijm en nee dit wordt geen gedicht.
Ja het veld was glad en nee we hadden goed zicht.
Na afloop kwamen enkele spelers vragen “kun je hier iets van maken” dan weet je al genoeg. Helaas voor die spelers kan ik het ook niet mooier maken dan het was.
Goede mogelijkheden van ons werd afgewisseld met kansen voor DRC, veel strijd, glijpartijen en weinig overtredingen. Je kunt wel zeggen dat we over en weer (te?) veel respect toonden voor elkaar.
Het was gewoon een goede, koude en zakelijke overwinning waar, als we niet zoveel geluk hadden als dit jaar, we ook gewoon hadden kunnen verliezen. Punt.
Als je een programma als Voetbal Inside met René van der Gijp en Johan Derksen erop los zou laten zullen zij de humor er vast wel van inzien. En de nodige grappen en grollen erover maken. En hopelijk laten ze nog een spaan heel van onze spelers. Dit in tegenstelling tot de wedstrijd van vorige week waarin dezelfde spelers door hetzelfde programma in de hemel geprezen zouden worden. Immers toen lukte ook echt alles bij deze spelers. Kortom voer voor psychologen. En voer voor de voetbal analytici onder ons, maar ik waag me er vandaag niet aan.
Pechvogel van de dag was Ronald, Lekker opgewarmd was hij er helemaal klaar voor om, na een week verplichte rust door een rugblessure er deze week vol in te vliegen. Helaas, nog voordat hij ook maar 1 bal kon raken maakte hij kennis met de harde kop van Rick. Aan de schreeuw van Rick te horen vreesden wij het ergste voor hem maar niets was minder waar. Met alleen een zere kop en een bultje onder zijn haargrens kon hij weer verder spelen. Maar Ronald zag er uit als Rocky Bilbao na de 7e ronde in de boksring. Helaas zou Ronald om die reden ook vandaag de bal niet aanraken. Maar aangekomen in de kantine heb ik hem nog nooit zoveel vrouwelijke belangstelling zien genieten als deze middag. We hebben hem dan ook maar aangeraden om vanavond te gaan stappen, wie weet…
In het donker kwamen we thuis op de Rohorst in een “halve” maar gelukkig nog goed gevulde kantine. We wilden nog graag dit jaar afsluiten met een gezellige nazit. Maar ja sommigen spelers moesten nog een kerstboom kopen en natuurlijk naar het Historisch schouwspel. Dus langzaam liep de tafel leeg en rond 19.00 uur waren de laatste spelers naar huis.
Een eervolle vermelding gaat uit naar Wim en Dennis omdat zij het langste met mij volgehouden hebben in de kantine. Niet omdat zij dit (herhaaldelijk) gevraagd hebben natuurlijk. Nee hoor….jongs.
De man langs de lijn.
