14 dagen na de tik die we opliepen in en tegen Bruchterveld moesten we vandaag zien te winnen van
laagvlieger Hardenberg 85 3, de thuiswedstrijd leverde een 11-1 overwinning op, dus wat dat betreft moest het haast goed komen..
Zonder sterkhouder Niek, de geblesseerde Mathijs, en de afwezige Ruben en Wilco, maar met de boomlange Robbie Braamhaar werden
de volgende 11 spelers opgesteld door Christiaan:
Richard Boers, Gerwin Wessels, Alex Bosch, Lars Hemmink(c), Erwin Donker — Jasper Manessen, Bas Timmerman, Geert Kottier — Jesse Arts,
Danny Zorgdrager, Martijn Zwiers.
Wissels: (45min) Robbert Braamhaar –> Danny Zorgdrager
(45min) Bas Wemekamp –> Geert Kottier
(70min) Paul Ter Bekke –> Gerwin Wessels
Winnen, de broodnodige 3 punten voor een eventueel leuk slot van t seizoen was zeker welkom, dus gingen we gelijk
volle bak op de aanval, en had het bij vlagen fysiek spelende Hardenberg aanvankelijk geen gepast antwoord.
Met niet eens heel denderend spel kwamen we binnen no-time op een comfortabele 0-3 voorsprong binnen een minuut of 20(!), Danny, Jesse en
loopwonder Martijn verzorgde de doelpunten.
Een makkie dachten we, enkele goals erbij, en met gierende banden terug naar Den Ham moet de gedachtengang zijn geweest, maar dat liep even anders.
Na het 3e hammer doelpunt leek iedereen wel een goal te willen maken, met als risico dat je bij een spaarzame counter in het mes zou lopen, en
zo geschiedde, een ” overtreding ” was nodig om een tegen aanval onschadelijk te maken, en de bal werd vanaf een meter of 20 snoeihard in
de kruising geschoten, 1-3.
Toch was er nog geen man over boord, de voorsprong was nog redelijk, en nog zeker 60 minuten te spelen. Echter was dat ene tegendoelpunt
niet voldoende om ons wakker te schudden, bij wederom een counter werd deze kans handig uitgespeeld door de thuisploeg, een 3 tegen 1 situatie,
Gerwin die naar de bal werd gelokt, een voorzet en bam, de 3-2 om de oren..
De laatste c.a 10 minuten van de eerste helft namen we het heft weer enigzins in handen, en stonden de meesten iets minder ” hoog op ” maar
voor de rust was er verder niet veel spektakel te vermelden.
2e helft:
Tijdens de theepauze was er voldoende gezegd, en we begonnen vol goede moed aan het 2e gedeelte van de wedstrijd, want ” het moest toch zat kunnen ” en
we waren toch echt wel beter?! Een waarheid als een koe!
Het was uiteindelijk de achterlijk lange spits Roberto Braamhaar die de ( althans zo voelde het ) de bevrijdende 4-2 maakte voor ons, een goal zoals je ze
eerder eigenlijk alleen zag bij spitsen als: Mariano Bombarda, en Ismael Urzaiz aka El Tanque: kont erin, en uit de draai schieten!
Ook na de 4-2 bleven we komen en drukken, maar Hardenberg kwam er met opportunistisch voetbal toch ook enkele keren goed uit, en dit resulteerde
na een minuut of 70 in een corner, die binnen t 5 meter gebied kwam, werd weggewerkt, en vervolgens kon de afgeslagen bal door een Hardenberger in 1 keer op
de slof worden genomen, 4-3!
Het spelbeeld ging na de 4-3 eigenlijk op en neer, wij waren beter, bleven drukken en domineren, kansjes waren er, fouten ook in overvloed ( incl. door de ietwat warrig fluitende
scheidsrechter ) maar echt dikke kansen kregen we niet meer. Een minuut of 5 voor tijd kreeg Hardenberg werderom een makkelijk gegeven vrije trap,
deze werd de doelmond ingeslingerd en ging eigenlijk over alles en iedereen heen, en kon van dichtbij binnen worden getikt, en was het 4-4.
Dus voor de 2e wedstrijd op rij puntverlies, en maken we het enkel en alleen onszelf lastig, alles en iedereen kan de schuld worden gegeven, maar laten
we bij onszelf beginnen, dat het allemaal niet vanzelf gaat is inmiddels bekend, en makkies zijn er niet meer bij, ongeacht de tegenstander!
Komende week staat de kraker tegen Svv 3 uit het altijd gezellige (..) Sibculo op t programma, en iedereen die de uitwedstrijd (5-5!) heeft meegedaan weet dat we tegen hen
nog het een en ander goed hebben te maken!
