Hoe moet je mensen motiveren? Moet je ieder teamlid apart benaderen of moet je net als bij een organisme het collectief aanspreken en hopen dat iedereen de boodschap binnenkrijgt?
Vaak gebeurt er in een wedstrijd niet zo veel bijzonders en zijn de schoenkeuze (of vergeten voetbalschoenen) van de vlagger hilarische dan wat er in het veld gebeurt. Maar in tegenstelling tot de schoenen kan een wedstrijd binnen enkele tellen omslaan van een gezellig zomeravondpotje voetbal naar een wedstrijd waar om elke bal gestreden wordt.
Nu is de ASC/Dalfsen combinatie een jonge ploeg van zeg maar “knulletjes met krulletjes” met een gemiddelde leeftijd onder de 20 jaar. En wij leken de wedstrijd te beginnen met het idee dat we wel even zouden winnen. Het 1e doelpunt van Arjan, rechtstreeks binnen draaiend uit een corner en binnen gestompt door de overigens uitstekende keeper van Dalfsen (hij komt nog uit in de B1 maar we gaan er nog meer van horen denk ik) gaf ons nog niet het zetje om de wedstrijd met de juiste dosis strijdlust te willen winnen. Nee de strijdlust kwam na een makkelijk gegeven strafschop tegen ons die in 1e instantie gestopt werd door Erik en daarna nog eens overgenomen diende te worden omdat iemand van ons blijkbaar had gefloten op het moment suprême.
De discussie hierover gaf het juiste zetje aan DH8.
Het 2e doelpunt binnengelopen door Gerben was het 2 zetje en de wissels na de rust (immers 16 man beschikbaar) deden de rest. Met enkele bijzonder mooie en bijna klassiek te noemen aanvallen werd Dalfsen in de 2e helft onze wil opgelegd. Mooie passes werden afgewisseld met ijzersterk loopwerk waardoor Andre, na een mooie crosspass en Ronald uit een corner met zijn 1e balcontact de matchwinners van vanmiddag werden. Ronalds 2e schot richting de kruising werd fraai door de doelman van Dalfsen uit de lucht geplukt, dit alles na een dusdanig fraaie aanval dat zowel het thuis- en uitpubliek applaudisseerden voor én de aanval én de redding van de keeper.
Wim mocht het laatste doelpunt maken nadat de stukgespeelde verdediging van Dalfsen de bal niet meer naar maar naast elkaar speelden 1-5. Deze uitslag hadden we ook al tegen elkaar in de rust verteld en voorgehouden en dat moest het vandaag ook worden. Na afloop was de enige vraag die we ons stelden; was deze wedstrijd nu wel of niet beter dan onze vorige wedstrijd? Dalfsen vertelde na afloop in ieder geval dat wij vandaag terecht hadden gewonnen. En zo voelden wij het ook.
Komen we terug op de vraag; “hoe kunnen we mensen motiveren?” Overigens geldt deze vraag niet en bijna nooit voor alle spelers. Ik kom uit de tijd dat als je bij een senioren elftal speelde je van links, rechts, voor en achter mondeling op je sodemieter kreeg als je niet de indruk gaf dat je 110% je best deed binnen de lijnen. Wat je verkeerd deed werd je ook verteld, hoe je daar mee omging maakte het verschil in je verdere voetballoopbaan.
Gelukkig voor de coaches van nu zijn er nog steeds momenten in de wedstrijd die spelers boven zichzelf uit laten stijgen. Vandaag was dit een dubbele penalty, dat scheelt dan weer een 3e helft inpraten op spelers en kunnen we ons concentreren op wat nog komen gaat.
De man langs de lijn.
