“Ik sta te dromen op de brug en zie de vogels in het water ik zie de lucht en even later voel ik de blikken in mijn rug van alle mensen die daar staan en die mij streng vertoornd vragen,”Moest jij dat echt zo nodig wagen?, Waarom deed jij haar zoiets aan?”
Voor de kenners dit is de 1e regel uit een misschien minder bekend liedje van Boudewijn de Groot genaamd “Elégie Prénatale” De vertaling hiervan betekend een Prenatale klaagzang.
Mocht u dit lied niet kennen het gaat hier over een jonge man die zijn vriendin voor het huwelijk zwanger gemaakt heeft wat voorheen een schande voor de gehele familie betekende. Nu moet ik zeggen dat mij, of liever gezegd mijn toenmalige vriendin ook overkomen is maar gelukkig zijn we al 19 jaar getrouwd dus iedereen is dit gevalletje al lang weer vergeten. Overigens zijn wij netjes in de Nederlands Hervormde kerk in Den Ham getrouwd. Dus voor diegene die dit willen nazoeken het staat op papier.
Maar ik dwaal een beetje af van het onderwerp waar ik eigenlijk over wilde hebben en dat was de wedstrijd van vanmiddag. Hierboven beschrijf ik het gevoel wat overheerste bij onze spelers van het 8e vanmiddag “in sta te dromen op de brug…” kunnen we letterlijk vertalen naar “ik sta te dromen in het veld, en hoor de vogels lustig fluiten ik zie de zon en even later staan we al met 0-2 achter” Normaalgesproken gaat dit gevoel wel over en kunnen wij bij het 8e een wedstrijd omdraaien in ons voordeel. Inzet, passie en elkaar oppeppen maakt dat we alsnog tot redelijk voetbal toekomen.
(Bij Hulsen thuis stonden we in de rust ook achter met 3-1 (nu 0-2) en voetbalden we tegen 11 spelers en 1 scheidsrechter en nog konden wij de wedstrijd naar ons toe trekken. Toen speelden wij ook met dezelfde spelers en waren we een klasse apart in de 2e helft. Uiteindelijk wonnen wij die wedstrijd met 3-4) Vanmiddag hoopten we in de rust nog dat wij deze wedstrijd ook konden omkeren.
Helaas was dit niet het geval. Vandaag kreeg ik het gevoel van “houtrot” niet uit het lichaam. En ik kan mij haast niet anders voorstelen dat alle spelers van ons 8e ditzelfde gevoel in hun lijf hadden. Niemand kon vandaag het verschil maken en niemand van ons maakte het verschil in positieve zin. Eén perfecte voorzet met een kopbal onderkant lat daarna tegen de keeper en net niet in het doel had het verschil kunnen maken. Het mocht niet zo zijn.
Hopelijk is deze generale repetitie een opmaak voor onze wedstrijd tegen HHC 10 en gaat het gezegde van een slechte generale maakt een goede voortelling a.s. woensdagavond op. Ik hoop dat het verschrikkelijk hard gaat waaien en dat het evenzo hard gaat regenen zodat we niet het zomeravond voetbal krijgen van wat wij vanmiddag hebben laten zien.
Ik durf het bijna niet op te schrijven maar de man van de wedstrijd vandaag was onze vlagger…! Alias “De man langs de lijn”
En Boudewijn zong verder,”… Ik weet het best het is mijn schuld dat ik te vroeg met je moest trouwen maar voor het genoeglijk nestje bouwen had de natuur toch geen geduld. Het was zo’n zachte nacht in mei maar ga dat maar een expliceren aan al die dames en die heren die meer geluk hadden dan wij…”
De man langs de lijn.
