Bovenstaande kopje had ook kunnen zijn “Den Ham 8 inde 7e hemel” dan zou de lezer kunnen denken dat de zevenklapper de reden is om deze slagzin te gebruiken. Het lot is ons 8e echter iets minder gunstig gezind. De reden om deze tekst te gebruiken is de vele wissels die wij van het 7e mochten en moesten gebruiken om überhaupt aan deze wedstrijd te kunnen beginnen. Een blessure- golf heeft ons team vandaag gereduceerd tot een “vreemdelingen legioen”. Overigens vinden wij het zeer bewonderenswaardig om te zien hoe momenteel iedere week door het Lagere elftal commissie (LEC) voor elkaar gebokst wordt om alle elftallen met voldoende spelers op pad te sturen. Dus vanaf deze plaats dank aan het LEC voor de inzet van de afgelopen weken en alvast voor de weken die nog komen gaan. Dat het 7e vrij was speelde ons vandaag in de kaart.
Met 4 invallers en enkele coaches van het 7e aan de kant om hun teamgenoten te motiveren (of kwamen ze langs om ook mee te mogen voetballen?) begonnen wij aan deze wedstrijd.
Zoals je kunt begrijpen liep ons spel de in het 1e gedeelte stroef, we moesten aan elkaar wennen en snel ook omdat OVC echt geen “kat in het bakkie” leek vandaag. Sterker nog we kwamen op 0-1 achterstand. Zou het dan toch niet lukken met zo veel invallers?
Gelukkig, na zo’n 25 minuten lukte het ons om de ruimtes beter te benutten en begonnen de eerste combinaties te lopen bij ons die scheurtjes en daarna gaten begonnen te schieten in de verdediging van OVC. Vooral op de doorschuivende spelers van ons kreeg OVC nauwelijks vat.
Ja, en toen kon de voetballes beginnen, eerst even een bakkie thee waarin de stemming en de motivatie hoorbaar aanwezig was. De peptolk van de trainer werd voor waar aangenomen en in de lijn van het afgelopen Oktoberfest ging het in de 2e helft van “jetst geht loos” naar een voor ons ongekende uitslag van 7-1.
OVC liep na de 4-1 (halverwege de 2e helft) al op hun laatste benen en het was aan hun keeper te danken dat zij niet in de dubbele eindcijfers terecht kwamen.
Ondanks de regen was het na afloop tijd voor een “bakkie” in de kleedkamer van onze “recidivist”. Want het doet pijn natuurlijk als je in een van de leukste wedstrijden van het seizoen waarin veel gescoord wordt, als spits geschorst bent. Maar hopelijk komen we hierdoor allemaal sterker uit de malaise die schorsing- en blessureleed heet.
Over 2 weken HHC de maat nemen en hopelijk voor ons kunnen we voor die tijd de ziekenboeg leeg laten lopen.
De man langs de lijn.
