Eindelijk winst voor Den Ham 8 bij HHC?
We kunnen het zelf bijna niet geloven.
Zeker 5 jaar hebben we hier niets gewonnen, voor de zekerheid heb ik alle verlagen van de afgelopen jaren er nog eens op nageslagen.
Alles teruglezend maakt het resultaat van gisteren heel bijzonder. In geen van mijn verslagen t/m 2009 hebben we ooit gewonnen bij HHC. Wel verschillende keren gelijk gespeeld tegen de vele verschillende teams van HHC. Pak m beet het 8e t/m 13 team van HHC. Kortom er ligt nog van jaren bloed, zweet en tranen op de velden in Hardenberg waar het DNA van spelers uit Den Ham aan verbonden kan worden.
Een overeenkomst tussen deze en bijna alle voorgaande wedstrijden tegen HHC lijkt als een rode draad door de verslagen te lopen. Niet 1 keer heb ik kunnen ontdekken dat wij met een volledig eigen team naar Hardenberg zijn vertrokken.
Mogelijk om deze reden hebben we ook te vaak gelijk gespeeld in wedstrijden waar we normaalgesproken met eigen spelers hadden moeten of kunnen winnen.
Dat Hardenberg een veelvoud aan (goede) wisselspelers uit overige teams aan kan trekken geldt in deze dus ook niet als excuus voor onze matige prestaties aldaar.
Mijn conclusie is derhalve dat we een bijzondere prestatie hebben weggezet met eveneens een elftal met een enkele speler uit onze overige teams (onze dank daarvoor)
Hebben we goed gespeeld gisteren?
Niet bijzonder. Wel werden er 3 mooie doelpunten gemaakt waar niets op af te dingen viel. Niet aan de 1e (van Hardenberg),een kopbal in de kruising uit een corner, niet aan de 2e (1e van ons) een prima kopbal uit een zeer mooie voorzet en zeker niet het 3e doelpunt waarbij onze laatste man in een solo door de verdediging van HHC sloop en de bal loeihard bovenin het doel ramde. De keeper was blij dat hij deze niet aangeraakt heeft want het ziekenhuis in Hardenberg lijkt ook ver weg als je met een gebroken pols er naar toe moet worden gebracht.
In de kantine van HHC hebben we ons van een goede kant laten zien door het vandaag kampioen geworden team van HHC (13) in onze competitie een kannetje bier aan te bieden. Deze werd in dankbaarheid aanvaard. We zien hun woensdagavond 22 april op ons sportpark terug voor een inhaalwedstrijd.
Is het toeval dat we uitgerekend vandaag bij thuiskomst verrast werden met een Karaoke middag? Natuurlijk niet. Alles heeft een reden in dit leven. Helaas was onze vaste “man van de wedstrijd” niet bij stem om deze zangwedstrijd op zijn naam te zetten, ondanks de vele verzoeken van mannelijke en vrouwelijke fans.
Het was nog lang onrustig aan de Rohorst, en mijn vrouw was blij dat ik voor het donker thuis was.
De man langs de lijn
