Een topwedstrijd van een (in ieder geval vandaag) topteam. Wat kun je anders schrijven wanneer jou team een achterstand van 1-3 in de eerste helft wegwerkt naar een 3-4 overwinning.
Toegegeven in de 1e helft speelden we voornamelijk tegen onszelf. Na een goed begin werd onze periode van even goed voetbal afgerond door Dennis met een afstandschot van 25-30 meter in de hoek van het doel.
Daarna werd het meer een fouten festival waar Hulzense boys dankbaar gebruik van maakte. Hun coach had al wel gezegd dat zij veel kansen creëerden maar weinig tot scoren kwamen. Het zal toch niet vandaag net hun ommekeer gaan betekenen? Ik hoopte maar van niet. Feit was wel dat we met 3-1 achterstand gingen rusten.
Een vermeend buitenspel gevalletje waar een doelpunt uit komt geeft altijd wat extra spanning in het team. Of dit de spanning was waarop we zaten te wachten voor de 2e helft? Of de speech van de coach over zelfreflectie? In ieder geval gingen we de 2e helft in tot de tanden gewapend met motivatie.
O ja, het was geen buitenspel en het lag ook niet aan John. De speler van Hulzen rende op het moment van spelen nog ergens tussen de middenvelders en omdat wij naar voren stapten leek het net op het moment dat hij de bal op de borst aannam dat hij al meters buitenspel stond. Dat de bal ondertussen door een speler van ons aangeraakt werd en daardoor iets langer onderweg was maakte het gevoel van onrecht bij een enkele speler van ons alleen maar groter. Maar dit was m.i. niet nodig.
In de 2e helft kwamen we echt op stoom te liggen. Iedereen herinnert zich de wedstrijd Spanje – Nederland (1-5) afgelopen zomer nog. De euforie en het gevoel van dat we deze wedstrijd gingen winnen en niet meer uit handen geven ongeacht het kleine detail dat we nog achter stonden kwam naar boven na het doelpunt van onze Rick. Zijn doelpunt viel enkele minuten na rust en op het juiste moment. Rick ( onze man “mit dem lehterhosen”) was vandaag nog meer belangrijk. Niet alleen door zijn harde werken in de 1e én in de 2e helft maar ook het winnende doelpunt uit een vrije trap en werd door hem knap binnengekopt. Dus als we vandaag van een man van de wedstrijd mogen spreken…
De man van de wedstrijd in een minder glorieuze rol moet ik helaas zeggen was de scheidsrechter. En omdat ikzelf ook scheidsrechter ben zal ik mij beperken tot de feiten. Maar feit is dat hij in de 2e helft
2 veelbelovende aanvallen affloot voor buitenspel zonder dat de grensrechter van Hulzen daarvoor had gevlagd en na afloop ook meldde dat beide gevallen geen buitenspel was. Dit gaf bij ons helaas wat irritatie en gemopper waardoor wij met 10 tegen “12” kwamen te spelen.
Maar vandaag hadden wij ook met 9 man deze wedstrijd gewonnen want iedereen was tot op het bot gemotiveerd geraakt om deze wedstrijd niet te verliezen. Onze jongste bediende (Klompie) moest zelfs met krampverschijnselen van het veld. Dat gaf wel aan dat we tot het uiterste gemotiveerd bleven. En na de 4-3 was onze honger nog niet gestild.
Ik hoop van harte dat we deze “drive” de komende weken in elke wedstrijd en liefst vanaf het begin op de mat kunnen leggen want dan zal geen enkele tegenstander in onze competitie van ons (in deze gemoedstoestand) kunnen winnen of het gevoel krijgen dat er wat bij ons te halen valt.
Voetnoot
Ongeacht het gevoel van onrecht ben ik persoonlijk van mening dat wij altijd moeten blijven proberen om netjes en volgens de regels te blijven handelen. Dit heeft namelijk alles met beschaving te maken en dit onderscheid ons van de beesten.
Maar het is wel grappig om te ervaren dat alles wat er om ons heen gebeurt ( ISIS, crisis, zwarte pieten, Ebola, Vogelgriep, persoonlijke problemen enz..) naar de achtergrond verdwijnt als we een potje aan het voetballen zijn. Heerlijk, heren tot volgende week!
De man langs de lijn
