In de lastige uitwedstrijd tegen koploper DZC’68 in Doetinchem stond Den Ham na 90 minuten met lege handen. De Hammenaren begonnen goed aan de wedstrijd met een mooi volley genomen schot van Thomas Remmink en een kopkans voor Louis Vijfhuizen. En toch ging Den Ham na een kwartier spelen, letterlijk voor de bijl door een tweetal identieke doelpunten van DZC’68. Tweemaal was het laatste! man Robin Faber die met een kopbal wist te scoren uit een hoekschop en een vrij trap die hoog voor het doel kwamen. De vergelijking met de twee tegendoelpunten van een week eerder tegen Z.A.C was frappant te noemen.
Den Ham moest dus alle zeilen bijzetten om in het spoor van de koploper mee te kunnen door een tweetal onachtzaamheden. Toch gaven de Hammenaren niet op. In de 38e minuut was het Roy Zorgdrager die goed doorzette en zijn inzet, die via de paal terug kwam, alsnog in het doel werkte.
Het moet gezegd dat de ploeg uit Doetinchem de betere spelers hadden, en elkaar ook wisten te vinden met mooi combinatiespel. Toch lukte het Den Ham om het spel van DZC’68 goed te ontregelen, waarbij de ego’s van de spelers van DZC op de proef werden gesteld.
De tweede helft ging qua spel verder waar de eerste helft mee was geëindigd. Den Ham verdedigde stug, zocht de gelijkmaker en DZC speelde onrustig en ging mee in ‘sturm und drang’ spel van Den Ham. Toch waren er wel wat kansjes op de 3-1 voor DZC’68, balletje voorlangs, ook Den Ham kreeg echter kansen op de gelijkmaker. Een mooie indraaiende hoekschop van Joost Veurink werd gepareerd door de lat en doelman Tadema had in de 80e minuut alle geluk van de wereld toen hij onder een hoge vrije bal van Tommie Dam doorliep en werd geassisteerd door zijn verdedigers op de doellijn.
Den Ham ging vol voor de gelijkmaker en zette alles op alles. Het mocht echter niet baten. De 3-1 voor DZC’68 in de slotseconde was dan ook een gevolg van de open deur achterin en was slechts voor de statistieken.
Tactisch zat het bij Den Ham goed in elkaar, maar de vroege, onnodige, achterstand na een kwartier speelde de Hammenaren helaas toch parten.
