Bij een veel fijnere temperatuur dan vorige week, konden we eindelijk de wei weer in om aan te treden in Lutten tegen de plaatselijke sc.
Omdat onze leider het gevaar van deze tegenstander niet onderschatte, werd er een bespreking belegd om de gevaren van deze nummer 3 van de competitie eens nader te bespreken.
En dat bleek niet geheel onterecht, want het werd ons niet makkelijk gemaakt.
Het was voor ons zoeken naar de juiste posities en vrije man zodat we eigenlijk niet in ons spel konden komen.
Onze keeper moest zich soms flink strekken om zijn doel schoon te houden en mocht, naar eigen zeggen van geluk spreken dat hij zijn teen nagels niet had geknipt.
Aan de hand van een superieure Bas, kwamen we beter in ons spel en op slag van rust was het ook Bas, die voor ons de 1-0 liet aantekenen.
De thee smaakte prima en we maakten een paar goede afspraken met elkaar om de overwinning over de streep te trekken. Doch het tegengestelde gebeurde: Lutten kwam op 1-1.
We lieten ons niet uit het veld slaan, en gingen verder met pushen om de voor ons bevrijdende 2e treffer te maken. Dat lukte uiteindelijk na een paar kansen gemist te hebben. Eddy kreeg de bal uit de kluts en schoot hem hard in de linkerhoek.
Dat was de genade klap voor de gastheren. Wij kregen nog een aantal heel goede mogelijkheden om de score verder uit te bouwen, maar de sluitpost van Lutten stond zijn mannetje.
Al met al een hele mooie, maar lastige overwinning die nog mooier werd door het nieuws, van het 1e dat de topper tegen dos met 2-0 had gewonnen.
Het begon dus te kriebelen. Maar zijn het alleen lente kriebels?
De man in de dug out
