Aan het begin van het seizoen wisten we echt niet wat ons te wachten stond. Gelukkig hadden we in Tijn en Jurrie twee teamgenootjes die al een jaar ervaring hadden. Een goede basis dus. Maar wat waren sommige tegenstanders groot! Soms wel anderhalve kop groter! Maar wie niet groot is moet slim zijn. Rane leerde ons om goed samen te spelen. Regels 1 was: veel plezier hebben. Regel 2: samen aanvallen, samen verdedigen. Regel 3: nooit opgeven. Door goed samen te spelen, goed technisch voetbal en heel veel doorzettingsvermogen wisten we als een echt vriendenteam bijna iedere keer te winnen. Zelfs onze toekomstige hoofdklassetegenstanders verloren van ons.
Vandaag moest het gebeuren! Zonder dat we het wisten waren onze ouders al druk bezig met de voorbereiding van ons kampioenschapsfeest. Die ouders waren nog zenuwachtiger als ons;-)
De meesten van ons waren al op tijd wakker. Om 6 uur hebben we maar onze ouders wakker gemaakt, want we moesten er natuurlijk op tijd zijn. Iedereen had er zin in. Nadat we nog even op scherp gezet werden door Rane, de geblesseerde Roy (scooter rijden is toch een vak apart), Dennis en Fernand, gingen we naar het veld om in te spelen. Daar werden we verrast door enorm veel supporters. Familie, mensen van de club en spelers van het eerste kwamen ons aanmoedigen. Zelf mocht ik de aanvoerdersband van Tommie Dam van het eerste dragen.
Het was bere koud. De eerste helft keepen. We begonnen we erg goed Na een snel doelpunt van Tijn kregen we de smaak te pakken en maakte Jurrie als snel de 2-0. Als snel werd het 3-0 door weer een doelpunt van Tijn. De aanwezige supporters konden we verbazen met bij vlagen mooi technisch voetbal met kaatsen, diepte- en cross ballen. Ze kregen wel een hartverzakking toen ik de spits van OZC als keeper uitspeelde. We probeerden iedere keer onze aanvallen mooi op te bouwen. Daardoor volgde de 4-0 door Emiel. Vanuit een rommelige situatie wist hij weer te scoren. Zijn specialiteit.
In de 2e helft mocht ik zelf weer het veld in en al snel een corner nemen. Jurrie schoot hieruit de corner perfect in. 5-0! Vanuit een mooi opgezette aanval mocht ik de 6-0 scoren. Uiteindelijk wist Emiel nog via een inschuiver de 7-0 te scoren.
Het eindsignaal klonk en het feest kon losbarsten. We werden door iedereen gefeliciteerd en kregen ook nog medaillies. Van onze sponsor De Kapperij kregen we mooie kampioensshirts. In de kleedkamer kregen we van Hester nog allemaal blauwe gel in ons haar. Daarna in polonaise en hardop zingend naar de kantine. We waren kampioen geworden! Na een verdiende bak patat gingen we met de huifkar (nu met volle accu in de traktor) op oververwinningstocht door Den Ham. En het bleef nog lang onrustig in Den Ham.
Graag willen wij en onze ouders Rane, Roy en Fernand en Dennis bedanken voor de goede training en coaching. Iedere keer was het weer leuk om naar de training en de wedstrijden te gaan. Ook willen we graag onze sponsor De Kapperij bedanken. Hester is altijd erg betrokken en bracht wel eens kleine verrassing mee.
Het komende seizoen in de hoofdklasse gaan we er samen weer voor. Nu eerst nog de beker. Dat wij de aanvoerdersband van Tommie gedragen hadden bracht het eerste geluk.’s-Middag wonnen ze met 4-1!
Kampioenen!!!!
Groet,
Benjamin
