Op een zonovergoten sportpark mochten we 2 weken na de lastige uit overwinning op Lutten thuis aantreden tegen Bergentheim.
Als we uitgaan van scorebord journalistiek zouden we een makkelijke middag tegemoet gaan. Maar daar schuilde ook het grootste gevaar: Onderschatting.
Dus met de volledige focus en daarbij horend fanatisme begonnen we al om 12 uur aan de wedstrijd.
Een vroege openingstreffer was het devies. Zo gezegd zo gedaan. Na 3 minuten was het 1-0 en na 6 minuten 2-0. En we liepen voor rust nog uit naar een 4-0 voorsprong. Toch was er nog een kleine tegenvaller te verwerken. Na een vlag signaal van Martin wat door de uitstekende debuterende scheidsrechter weg gewoven werd bleven wij met zn allen stil staan. De aanvaller van Bergentheim echter niet en ging door richting Dennis. Hij gaf de bal voor op onze eigen grote Bas en die werkte de bal met grote precisie langs Dennis.
De rust werd gebruikt om gal te spuwen over die situatie en om de koppen weer de goede kant op te krijgen. Dat lukte gelukkig snel.
De 2e helft bracht de coach de van een hele rits aan blessures herstelde ‘bakker de bal’n pakker’. Echter had hij op een paar schoten na heel weinig te doen.
We bleven goed door gaan en besloten aan ons doelsaldo te gaan werken. De tegenstanders waren er al vrij snel klaar mee en wilden een half uur voor tijd al stoppen maar de scheidsrechter werkte hier niet aan mee en liet gewoon 90 minuten spelen.
Dat resulteerde in een schitterende 11-1 overwinning. Met speciale aandacht voor de laatste treffer van de middag door onze stand in keeper en nu in de spits spelende ‘lange’.
Een prachtige volley keihard in ’n hook onhoudbaar voor de collega keeper van de tegenstander.
Dus werd het weer ouderwets feest met de nodige drankjes en goeie muziek.
Toen bleek dat onze naaste concurrent wederom verloren had werd het feestje nog groter.
Al met al dus letterlijk en figuurlijk een heel zonnige middag op de rohorst.
De man in de dug out.
